red/blue

2018

BWA Katowice

Rzeźby prezentowane na wystawie są próbą zilustrowania napięć pomiędzy dwoma ciałami komparatywnie do siebie nastawionymi. Inspirowane kontaktowymi sportami takimi jak zapasy czy MMA. Stan silnego emocjonalnego napięcia jak towarzyszy sytuacjach realnego zagrożenia oraz sportowej walki doprowadza do fizycznej reakcji ciała.

Rzeźby są w momencie konfrontacji ich dynamik sugerującej spotkanie. To spotkanie z nowym niebezpiecznym światem, z brakiem zaufania i ryzykiem jakie niesie ze sobą obecność innego obiektu-człowieka w tej samej przestrzeni. To ostatni bezwarunkowy odruch, który nam pozostał z czasów przed-internetu. Ostatecznie to pomniki konfrontacji, wspomnienie kontaktu fizycznej relacyjności. Prace w całości są stworzone z materiałów syntetycznych, bawią się współcześnie dostępnymi materiałami takimi jak pianki, gumy plastiki.  Ich dynamiczna elastyczna sylwetka to tylko szkic ciała.

“Moja praca jest wglądem w przyszłość, narracją konfliktu zachodzącego między różnymi cielesnościami przyszłości. Tworząc tę pracę zastanawiałem się w jakich czasach żyją te ww. cielesności i jaka możliwa byłby ich relacja z otoczeniem. Są to formy wizualizacji strachów jakie jawią się na horyzoncie. Obawy o to, z czym człowiek będzie się musiał zmierzyć, aby przetrwać. Uważam, że ludzkość przetrwa wszystko. Może nie w takiej liczebności, może w innym kształcie, w innym otoczeniu, ale przetrwa. Być może ta myśl jest dla mnie bardziej przerażająca, niż myśl o wyginięciu."

red/blue

2018

BWA Katowice

Rzeźby prezentowane na wystawie są próbą zilustrowania napięć pomiędzy dwoma ciałami komparatywnie do siebie nastawionymi. Inspirowane kontaktowymi sportami takimi jak zapasy czy MMA. Stan silnego emocjonalnego napięcia jak towarzyszy sytuacjach realnego zagrożenia oraz sportowej walki doprowadza do fizycznej reakcji ciała.

Rzeźby są w momencie konfrontacji ich dynamik sugerującej spotkanie. To spotkanie z nowym niebezpiecznym światem, z brakiem zaufania i ryzykiem jakie niesie ze sobą obecność innego obiektu-człowieka w tej samej przestrzeni. To ostatni bezwarunkowy odruch, który nam pozostał z czasów przed-internetu. Ostatecznie to pomniki konfrontacji, wspomnienie kontaktu fizycznej relacyjności. Prace w całości są stworzone z materiałów syntetycznych, bawią się współcześnie dostępnymi materiałami takimi jak pianki, gumy plastiki.  Ich dynamiczna elastyczna sylwetka to tylko szkic ciała.

“Moja praca jest wglądem w przyszłość, narracją konfliktu zachodzącego między różnymi cielesnościami przyszłości. Tworząc tę pracę zastanawiałem się w jakich czasach żyją te ww. cielesności i jaka możliwa byłby ich relacja z otoczeniem. Są to formy wizualizacji strachów jakie jawią się na horyzoncie. Obawy o to, z czym człowiek będzie się musiał zmierzyć, aby przetrwać. Uważam, że ludzkość przetrwa wszystko. Może nie w takiej liczebności, może w innym kształcie, w innym otoczeniu, ale przetrwa. Być może ta myśl jest dla mnie bardziej przerażająca, niż myśl o wyginięciu."