MY, 2019, pianka, pianka montażowa, plastik, drewno, 150x150x350 cm, widok wystawy "Force Field", Oficine 800, Giudecca, Wenecja, 2019

MY

2019

wystawa: "Force Field", Oficine 800, Giudecca, Wenecja

kuratorka: Anna Muszyńska

Fundacja Rodziny Staraków / Spectra Art Space

Premierowe projekty trzynastu artystów, należących obecnie do czołówki twórców młodego pokolenia, składają się na zajmującą i wielowymiarową narrację o teraźniejszości, przeszłości i przyszłości.

Wystawa F o r c e F i e l d jest próbą uchwycenia wspólnego mianownika dla łączącej wszystkich artystów podmiotowej optyki rzeczywistości. W większości kierują, bowiem swoją uwagę w stronę afektywnych doświadczeń, osobistych relacji, intymnych emocji. Sztuka ma dla nich moc pola siłowego, wytwarzającego alternatywną strefę dla nieskrępowanego i kreatywnego rozwoju, bezpieczną przestrzeń. Zdają się akceptować fakt, że sztuka nie ma twardych narzędzi pozwalających zażegnywać polityczne, społeczne, czy ekologiczne kryzysy, których są tak świadkami, jak i uczestnikami. CZY TO CELOWE I PRZEZORNE WYCOFANIE JEST OZNAKĄ BIERNOŚCI?PRZECIWNIE. Rozważania będące kondensacją uwagi potrzebują miejsc spokojnie bezpiecznych, to z nich zaczerpnięta zostaje siła, z jaką wypowiedzi artystów wtrącają się w rzeczywistość. Wyraźnie zarysowaną konstatacją jest nieuchwytna, czy wręcz niewypowiedziana nostalgia za zanikającymi fundamentami. Niepodważalnymi wartościami, akceptacją cielesnego przemijania, wiarygodnością relacji, równowagą ekologiczną, lokalnością kryzysów, która daje szansę na realną aktywność. Współczesna młoda polska sztuka jest dociekliwa, uważna i krytyczna. Bywa, że przyjmuje formę zaangażowanego społecznie działania, często sprzęga się z rzetelną, fizyczną pracą. Gdzie indziej jest urzekającą fantazją, czy budzącą zachwyt, choć wymagającą przyjemnością. Sekwencje przenikają się, zadane mechanizmy działają z zamierzoną siłą. Rola artysty, jako surowego krytyka, bacznego obserwatora, zostaje odpowiedzialnie podjęta, a dojrzałość dociera na swój tor.

“To dynamiczna kompozycja, skonstruowana głównie z syntetycznych gąbek i pianek poliuretanowych, materiałów nieprzypadkowych i kojarzonych ze sztucznym, nieorganicznym światem. W formie i technice produkcji koresponduje z przeczuciem rozpadu, zmiany stanu, przemiany. Moje poszukiwania są wglądem w przyszłość, narracją konfliktu i napięć zachodzących między różnymi cielesnościami i ich relacją z otoczeniem. To forma wizualizacji strachów, jakie jawią się na horyzoncie. Obawy o to, z czym człowiek będzie się musiał zmierzyć, aby przetrwać. Uważam, że ludzkość przetrwa wszystko. Może nie w takiej liczebności, może w innym kształcie, w innym otoczeniu, ale przetrwa. Tymczasem ta myśl jest dla mnie bardziej przerażająca, niż perspektywa wyginięcia.”

>>https://k-mag.pl/article

>>http://www.wysokieobcasy.pl

>>https://www.polityka.pl

>>https://news.artnet.com

>>https://magazynszum.pl